Τι μπορείς να κάνεις με μία ταινία? Τι μπορείς να κάνεις με 100 ταινίες? Τι μπορείς να κάνεις με 10.000 ταινίες?
Το Pirate Cinema Berlin μοιράζεται μια σειρά πρακτικών ερωτήσεων σχετικά με τις ψηφιακές ταινίες, τον διαδικτυακό κινηματογράφο, την διανομή αρχείων, και την διαμόρφωση αυτόνομων υποδομών για την διαχείρηση διαφορετικών ποσοτήτων ψηφικών αρχείων κινηματογράφο.
Το Pirate Cinema (Πειρατικός Κινηματογράφος) ως χώρος υφίσταται από το 2004 στο Βερολίνο, και αντίθετα από άλλα εγχειρήματα που χρησιμοποιούν τον όρο “πειρατικό”, είναι πράγματι υπέρ της πειρατείας. Αφετηρία του είναι η παρατήρηση ότι η παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων είναι η πιο πολλά υποσχόμενη τάση στον κινηματογράφο του 21ου αιώνα. Το ότι ο κινηματογράφος κήρυξε πόλεμο εναντίον της πειρατείας είναι αναμενόμενο, καθώς η κοινή χρήση αρχείων προσφέρει πολλά περισσότερα από την απεριόριστη πρόσβαση σε περιορισμενα εμπορεύματα: Από το Napster μέχρι το BitTorrent, η πειρατεία πρόσφερε πρωτόκολλα για την αναδιοργάνωση των μέσων διανομής, που με τη σειρά τους υποσκάπτουν τις υπάρχοντα μοντέλα παραγωγής και κατανάλωσης. Η “κρίση του σινεμά” – ως τέχνη, ως χώρος, ως οικονομία και ως ιδεολογία – έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι το σινεμά έχει γίνει ένα ιδιοκτησιακό σύστημα, οχειρωμένο απέναντι στις τεχνολογίες επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας τα πνευματικά δικαιώματα ως μια νέα μορφή λογοκρισίας. Το Pirate Cinema λειτουργεί υπό την υπόθεση ότι μια κριτική του κινηματογράφου θα πρέπει να είναι πρακτική, και ότι η μάχη εναντίον της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι μάταιη εάν δεν δημιουργεί και δεν γιορτάζει την δημιουργία ζώνων, σκηνών και τόπων όπου τα πνευματικά δικαιώματα είναι ήδη σε αναστολή.
Σε συνεργασία με το Contemporary Art Showcase Athens (C.A.S.A.)
and Khora Athens