Διοργανώνεται με τo AthenSYN
“Το όνομά μου είναι Βιλελμίνη Βίλμα Ανδριώτη και είμαι πολιτική χορογράφος και κοινωνιολόγος με έδρα την Ελλάδα. Οι μεταπτυχιακές μου σπουδές βασίζονται στην Έρευνα χορογραφίας και παραστατικών τεχνών. Ελπίζω να σας προσφέρω την εμπειρία μου και τις σκέψεις μου καθώς θεωρώ το σώμα μου ως όχημα για ακτιβισμό.
Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για το υπόβαθρό μου:
Ο πατέρας μου, έχοντας 2 μαγαζιά ετοίμων ενδυμάτων ήταν συγχρόνως και σχεδιαστής ένδυσης. Η μητέρα μου υπήρξε φαρμακοποιός. Μεγάλωσα στο χώρο τους. Υπήρχε άφθονος ελεύθερος χρόνος στο σπίτι και έτσι αποφάσισαν να παρακολουθήσω μαθήματα ποίησης. Με αυτό τον τρόπο διεύρυνα τις γνώσεις μου στη γραφή, την αφήγηση, και το σενάριο.
Μέσα από τη βιοτεχνία του πατέρα μου, εφάρμοσα τη πρακτική μου σχεδιάζοντας ρούχα και δημιουργώντας βιτρίνες. Η εμπειρία από το φαρμακείο της μητέρας μου, παραπονούμενη συχνά για την παραδοσιακή ιατρική, οδήγησε σε εναλλακτικές θεραπείες όπως ρεφλεξολογία και αρωματοθεραπεία. Η μελέτη μου επεκτάθηκαν στον διαλογισμό με τη μετάβαση μου στην Ταϊλάνδη.
Από τα πρώτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας εκπαιδευτηκα στο κλασικό μπαλέτο. Στα 17 μου χρόνια μου διαγνώσ θηκα με επιληψία. Η ασθένεια αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο και θεωρήθηκε κακοτυχία από τους γονείς μου αλλά ως δώρο για μένα. Μου έδωσε τη δύναμη να αμφισβητήσω τα όρια μου-και τα όρια του κοινωνικού συστήματος καθώς και να εξερευνήσω κάθε περιοχή του σώματος και του μυαλού μου. Άρχισα να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, παρά τις κατά καιρούς κρίσεις λόγω της ασθένειά μου. Απέκτησα εμπιστοσύνη στο χορό ως μορφή θεραπείας μέσω της τέχνης.
Με αυτόν τον τρόπο το παζλ της τέχνης μου συνδέεται και ξετυλίγεται από τα παιδικά μου χρόνια. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των δεξιοτήτων,(σχεδιάζοντας κοστούμια γράφοντας, σκηνοθετώντας,χορογραφόντας κλπ.) ήταν να ιδρύσω τη χοροθεατρική ομάδα Περιηγητές- Wonderers και να παρουσιάζω τις παραστάσεις μου σε διεθνές επίπεδο.
Ενώ εξασκούσα την τέχνη μου, βρέθηκα στη μέση της προσφυγικής κρίσης το καλοκαίρι του 2015. Αυτή η μαζική μετακίνηση πληθυσμών μου θύμισε την οικογένειά μου που έχασε τα πάντα εν μία νυκτί το 1922, ξεφεύγοντας Μικρά Ασία ως θύματα πολέμου που κατέληξαν στη προσφυγιά.
Ήμουν μια από τους ιδρυτές της πρωτοβουλίας «Παμπειραική Πρωτοβουλία Υποστήριξης Προσφύγων”, στο facebook με 9.500 μέλη, στον συντονισμό όλων των δραστηριοτήτων των προσφύγων, στα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα. Φιλοξένησα ευάλωτες οικογένειες στο σπίτι μου, καθώς και συνέβαλα στην μεταφορά ασθενών στα νοσοκομεία και μαιευτήρια.
Ορίζω το σώμα όχι μόνο σαν σάρκα και οστά, αλλά και ως κινητήρια δύναμη του ελεύθερου πνεύματος που είναι κοινωνικά και πολιτικά σημαντικό για το καλό της κοινότητας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της ομιλίας, θα μοιραστώ την εμπειρία μου από τη συμμετοχή των προσφύγων στο έργο που παρουσίασα, “Νο Mirror”, στο οποίο οι πρόσφυγες έδειξαν τα αισθητικά ιδεώδη τους. Δημιουργήσαμε κοστούμια από θραύσματα υλικών που βρήκαμε στα στρατόπεδα προσφύγων. Μέσα από τη παράσταση τους δόθηκε η ευκαιρία να πουν τις ιστορίες τους. Επίσης τους δόθηκαν απευθείας τα έσοδα από τις πωλήσεις εισιτηρίων για να υποστηρίξουν τις ανάγκες τους. Η ιστορία του έργου αυτού περιέχει πολύ σκοτεινά στοιχεία.
Κατά τη διάρκεια των προβών μου μπλοκάρανε τον λογαριασμό μου στο διαδίκτυο, δέχτηκα απειλές και παρενοχλήσεις από την αστυνομία, κλπ
Η επόμενη δουλειά μου, Bordello of Borders, είναι μια λογική συνέχεια της τέχνης μου όσο αφορά την εκμετάλλευση των προσφύγων. Ας εξερευνήσουμε μερικούς από τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν αυτά τα ευάλωτα άτομα όπως: συγκομιδή οργάνων, εμπόριο παιδιών, σεξουαλικής, σεξιστική βία και κακοποίηση . Ας δούμε την ευπάθεια, και την επισφάλεια τους.
Η υπεροχή παράγει συγκρούσεις. Η επισφάλεια οδηγεί στη βία. Η κυριαρχία δίνει την ιδέα του σωτήρα που την έσωσε. Η φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη δεν διαλύσει τους μηχανισμούς ανισότητας του πολέμου που με τη σειρά τους ενισχύουν την προσφυγική κρίση. Τα θύματα γίνονται υλικό για εκμετάλλευση, συνεχίζοντας το φαύλο κύκλο. Η κυβέρνηση πωλεί το περιτύλιγμα του εθελοντισμού, προκειμένου να αμφισβητήσει τα όρια της ανθρωπότητας και να γεμίσει το κενό της έλλειψης πολιτικής.